روستایی در ایران که اهالی آن با قایق تردد می نمایند - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، روستای واریان در کرج را تنها روستای آبی ایران معرفی می نمایند که راه ارتباطی آن نیز تنها به وسیله آب امکان پذیر است.

جایی در استان البرز و در مسیر کرج به چالوس، روستایی وجود دارد که به تنها روستای آبی ایران مشهور است. واریان چون نگین سبزی در حلقه کوه های اطراف می درخشد و انعکاس این طبیعت سبز و کوهستان در آرامش آب دریاچه سد کرج، بسیار زیبا و تماشایی است.

واریان در ابتدا به همراه دو روستای رزکان و کوشک بالا، در بستر دریاچه سد امیرکبیر قرار داشت؛ اما پس از ساخت سد، ساکنان آن به منطقه ها بالاتر کوچ کردند و اکنون، تنها راه ارتباطی آنان، گذر از دریاچه سد کرج است. مسیر آبی از یک سو و قانون حاکم بر واریان از سوی دیگر، باعث شده است که ورود هرگونه وسیله نقلیه اعم از ماشین، موتور یا دوچرخه به این روستا ممنوع گردد. از این جهت، روستای واریان، آب و هوای بسیار پاک و تمیزی دارد و از جمله زیباترین روستاهای ایران در استان البرز شناخته می گردد.

در لغت نامه دهخدا نیز به نام واریان چنین اشاره شده است:

واریان، نام دهی است از دهستان ارنگه کرج از شهرستان تهران، واقع در 25 هزار گزی شمال شرقی کرج و کنار جاده کرج به چالوس در دره رود کرج. ناحیه ای است سردسیر و دارای 1,068 تن سکنه است. آب آن از رود کرج و چشمه سار تامین می گردد و محصول آن غلات و میوه و لبنیات و عسل و دارای باغ های میوه است. شغل اهالی زراعت و گله داری و کرباس بافی و گیوه سازی است. دارای دبستان و راه ماشین رو است.

تاریخچه این روستای منحصربه فرد را به دو دوره پیش و پس از احداث سد تقسیم می نمایند. پیش از احداث سد کرج، واریان با حدود 500 خانوار، در بستر فعلی دریاچه قرار داشت؛ اما بخش زیادی از آن، با ساخت سد به زیر آب رفت. در واقع، نقل است که روستای فعلی واریان، علاوه بر باغ ها و زمین های زراعی بسیار، از امکانات شهری برخوردار بود و خودروها نیز به سادگی در آن تردد می کردند.

پس از احداث سد کرج اما، تعدادی از باغ های واریان در حاشیه شرقی سد قرار گرفتند و تنها راه دسترسی به این باغ ها، استفاده از قایق بود. این اراضی در واقع، روستای فعلی داریان را تشکیل می دهد.

از سوی دیگر، بنا بر گفته های موجود، از زمانی که سنگ بنای سد کرج را در سال 1334 خورشیدی گذاشتند، برای سهولت در عبور و مرور اهالی به جای مانده به جاده اصلی، قایقی در نظر گرفتند. در سال 1359 خورشیدی نیز سازمان آب و فاضلاب تهران موظف شد تا پلی برای اتصال روستا به جاده اصلی بنا کند؛ که هیچ گاه اتفاق نیفتاد.

از این جهت، قایق به تنها وسیله تردد در این منطقه تبدیل شد و موقعیت خاص واریان، آب و هوای بسیار مطبوع و طبیعت بکر، کشاورزی و دامپروری آن را نیز رونق بخشید. با این وجود، بیشتر ساکنان قدیم این روستا، اکنون در کرج و حوالی آن زندگی می نمایند و تنها گاهی به روستا رفت و آمد دارند. تعداد ساکنان واریان بر اساس سرشماری سال 1395 خورشیدی، به حدود 15 خانوار رسیده است.

برای ورود یا ملاقات از روستای بکر واریان نیز حتما باید مجوز مخصوص داشت و اعطای این مجوز، منوط به یکی از شرایط زیر است:

• داشتن خانه یا ملکی در واریان
• مهمان بودن یا به اصطلاح، دریافت کارت دعوت از یکی از اهالی واریان
• کسب مجوز ورود به روستا با هماهنگی قبلی

در گذشته، هتلی در واریان و در مجاورت سد کرج وجود داشت که علاوه بر اقامت مسافران، به محلی برای سرگرمی و ورزش های آبی چون قایقرانی، اسکی روی آب، غواصی، ماهیگیری و... تبدیل شده بود؛ اما مسائل زیست محیطی، فاضلاب هتل و به تبع آن، خطر آلودگی و مسمومیت آب سد، باعث تخریب هتل واریان پس از چند سال فعالیت شد.

روستای واریان را می شناختید؟ تابه حال سفری به این مکان داشته اید؟ لطفا اطلاعات، تجربه های و مشاهدات خود را با گلچینی از بهترین ها و کاربران آن به اشتراک بگذارید.