دفتر ازدواج سادات خانم - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، مژگان مهرابی ـ خبرنگار: او را به سادات خانم می شناسند. بانویی که امین محله است و برای انجام کار خیر از هیچ کاری مضایقه نمی کند.

از سر زدن به پیرزن همسایه تا عیادت از هم محله ای بیمار برایش فرقی نمی نماید، مهم این است که قدمی برای دیگران بردارد و دلشان را شاد کند. او رضای خدا را در خدمت به مردم می داند و برای همین خودش را وقف یاری دادن همسایه و دوست و آشنا نموده است. اما این بانوی نیکوکار، ویژگی خاصی دارد که همان هم باعث شده نامش بر سر زبان اهالی محله افسریه باشد. او بانی ازدواج است. دختر و پسرهای دم بخت را به هم معرفی می نماید. البته نه اینکه فقط معرف باشد، از زمان خواستگاری تا لحظه ای که زندگی مشترکشان را آغاز نمایند، همراهی شان می نماید. در این میان اگر دختر یا پسری استطاعت مالی نداشته باشند در تهیه جهیزیه یا برگزاری مراسم جشن یاری شان می نماید. کبری سادات حسینی تاکنون بیش از 100 وصلت را جفت و جور نموده است. به مناسبت روز ازدواج مهمان خانه اش می شویم.

• 30 سال بانی ازدواج هستم

  سراغ سادات خانم را از هرکدام از اهالی محله افسریه بگیری، نخستین سؤالی که می پرسند، می خواهی برای پسرت آستین بالا بزنی؟ این را هم گوشزد می نمایند که دستش سبک است و هرکسی را روانه خانه بخت نموده، عاقبت به خیر شده است. خانه کوچک و نقلی دارد اما صفا و صمیمیت در آن موج می زند. انگار در و دیوار خانه رنگ و بوی آدم هایش را گرفته باشد. می گوید: 30 سالی می گردد که بانی ازدواج هستم. دخترهای خوب و محجبه را به پسرهای مؤمن و خداترس معرفی می کنم. ازدواج سنت پیامبر(ص) خداست و من هم پیرو رسول خدا(ص). با تشکیل خانواده است که جامعه سالم می ماند. تا الان که از خدا عمر گرفته ام، بانی بیش از 100 ازدواج بوده ام.

شکر خدا را می کنم که همه شان هم زندگی خوشی دارند. خودش 45 سال پیش زندگی مشترکش را آغاز نموده است. آن هم در یک اتاق 8متری همراه با خانواده همسرش. می گوید: 3 فرزندم در همین اتاق 8 متری بزرگ شدند. همسرم با ایمان بود و روزی حلال به خانه می آورد این از همه چیز برایم مهم تر بود. صبح زود غذایم را روی چراغ می پختم و نزدیک آمدن همسرم چای را دم می کردم. با روی خوش به استقبالش می رفتم. در واقع اصل زندگی این است. دخترهای جوان باید شرایط آرامش را در خانه مهیا نمایند تا همسرشان با شوق به خانه بیاید نه حس دلزدگی داشته باشد. کم و زیاد در زندگی برای همه وجود دارد و روزگار همواره به یک منوال پیش نمی رود. مهم این است که با شکیبای بر مسائل غلبه نمایند.

• نان حلال مهم است نه عنوان شغل

سادات خانم گله مند از روش تربیتی برخی از خانواده هاست که فرزندانشان را شکیبا و مقاوم به سختی بار نمی آورند. او می گوید: برخی از خانواده با تأمین رفاه کامل برای فرزندان خود تصور می نمایند که محبت خود را در حق فرزندانشان تمام نموده اند. در صورتی که بازتاب رفتارشان عکس این موضوع را نشان می دهد. وقتی دختر و پسر برای ساختن زندگی خود کوشش نمایند قدرش را هم می دانند به راحتی با طغیان مسائل خرابش نمی نمایند. در صورتی که حالا همه جور رفاهی دارند و چون برای فراهم کردنش کوششی ننموده اند به بهانه نداشتن تفاهم، زندگی شان از هم می پاشد. پسرهای ما حالا به دنبال شغل های دهان پرکن هستند. می گویند با مدرک مهندسی مسافرکشی کنم؟ برایشان سخت است در صورتی که نمی دانند به دست آوردن نان حلال مهم است و نه عنوان شغل.

او 3دخترش را بی هیچ تجمل و ریخت وپاشی روانه خانه بخت نموده است. می گوید: برای ازدواج فرزندانم چه پسر و چه دخترانم مهم ایمان و اخلاق نیک بود که شکر خدا دامادها و عروسم این گزینه ها را دارند. متأسفانه در یکی 2 دهه اخیر زندگی ها به سمت تجمل گرایی پیش رفته و برخی از دختر خانم ها به انتظار مردی هستند که هم شغل خوبی داشته باشد و هم بتواند زندگی نسبتاً مرفهی برایشان فراهم کند. از جوانی که تازه سر کار رفته و با توجه به وضعیت مالی فعلی نباید انتظار داشت در مدت زمان 3 ـ 4 سال خانه و ماشین داشته باشد. اگر جوان ها توقع خود را از همدیگر پایین بیاورند زندگی مشترک به آسانی شکل می گیرد. برای خانواده دختر خیلی سخت است که بخواهند جهیزیه تهیه نمایند. هزینه یک جهیزیه بین 70 تا 100 میلیون تومان آب می خورد. اگر پدر این دخترخانم از درآمد کافی برخوردار نباشد امکان ازدواج مهیا نمی گردد.

• همسایه ها یاری نمایند!

  آخرین ازدواجی که سادات خانم سروسامان داده مربوط به یکی از جوان های محله است که پاهایش توان حرکت ندارند. می گوید: دخترخانمی را برایش خواستگاری کردم. چون پسر هیچ کس را نداشت و پدر و مادرش در قید حیات نبودند؛ خودم خواستگاری کردم و مراسم جشن برگزار کردم. البته در جمع آوری هزینه همسایه ها یاریم کردند. الان هم خانه ای اجاره نموده اند و با هم زندگی خوشی دارند. او معتقد است با حداقل هزینه هم حتی در این شرایط مالی می توان زندگی مشترک را آغاز کرد. می گوید: چه خوب که همسایه ها همکاری نمایند. قدیم جشن های عروسی را در خانه ها برگزار می کردند. همسایه ها به یاری می آمدند. غذا را خودشان طبخ می کردند. چه خوب که این سنت دوباره رونق بگیرد.

هر زوجی توان مالی نداشته باشند اول کار سادات خانم خودش آستین ها را بالا می زند تا وسایل اولیه زندگی شان را فراهم کند. آنقدر در بین اهالی محبوبیت دارد که برای برطرف گرفتاری زوج های بی بضاعت یاری اش نمایند. او ادامه می دهد: در هر خواستگاری از حضرت زهرا(س) یاری می گیرم و می خواهم اگر نتیجه آن عاقبت به خیری است خودش دعا کند و ازدواج سر بگیرد. اگر پسری سرپرست نداشته باشد خودم برایش مادری می کنم و به خواستگاری می روم. او برای معرفی دختر و پسرها دقت زیادی به خرج می دهد. این طور نیست که بدون شناخت و بی هیچ زمینه فکری اقدام کند. سادات خانم ادامه می دهد: هر دخترخانم موجهی که می بینم خودم را به او معرفی نموده و مشخصاتش را می گیرم و درباره اش تحقیق می کنم. هم پسر و هم دختر. من 2 خانواده را به هم معرفی می کنم باید طوری باشد که هم کف هم باشند. صلاحیت اخلاقی شان را آنالیز نموده و بعد به هم معرفی می کنم با این حال از خانواده ها می خواهم خودشان هم تحقیق بیشتری نمایند تا بعدها به مسئله ای برنخورند.