ستاره دنباله دار عجیبی که گفته می شد یک سفینه فضایی بیگانه است - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، تیمی از اخترشناسان در مطالعات خود انتها پیروز شدند معمای ستاره دنباله داری که چند سال پیش به عنوان اولین شیء از منظومه دیگر مشاهده شد را حل نمایند.

از زمان کشف آن در سال 2017، شیء بین ستاره ای اوموآموآ برای هواداران نجوم نقطه مجذوب نماینده و گاه وسواس بوده است. به عنوان اولین جسمی که از منظومه دیگری دیده ایم، طبیعتا با شکل لوله مانند عجیب و مقدار کوچکش بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

حتی در یک نقطه از مدار خود شتاب گرفت که به طور منظم در خصوص دنباله دار ها اتفاق می افتد، اما اوموآموا دم معمولی گازی را نداشت که باعث شد بعضی حتی پیشنهاد نمایند که ممکن است یک کشتی بیگانه باشد.

فرضیه جدیدی که در 22 مارس در مجله Nature منتشر شد، شرح متفاوتی را برای مدار غیرعادی اوموآموآ ارائه می دهد. جنیفر برگنر و داریل سلیگمن دو اختر شناس می گویند این جرم نیم مایلی در نهایت فقط یک دنباله دار است، اما زمان آن در فضای بین ستاره ای شیمی آن را تغییر داده است. به جای اینکه آب باعث نیروی محرکه اضافی گردد، اوموآموآ هیدروژن تقریبا نامرئی آزاد کرد.

برگنر، اختر شیمی دان دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده اصلی مقاله، می گوید: هیجان انگیز است که می توانیم رفتار عجیب اوموآموآ را بدون احتیاج به متوسل شدن به هیچ گونه فیزیک عجیب و غریب شرح دهیم.

کیتلین راسموسن، اختر زیست شناس دانشگاه واشنگتن، گفته است: امیدواریم این کشف هر گونه ایده عجیب و غریب در خصوص یک کاوشگر بیگانه بودن اوومواموا را رفع کند.

دنباله دار ها تکه هایی از یخ و زباله های به جای مانده از فرآیند تشکیل سیاره هستند که در لبه منظومه شمسی ما کمین نموده اند. در مدار های بسیار طولانی و کشیده خود، گهگاه به سمت خورشید شیرجه می زنند؛ در آنجا اشعه های درخشان خورشید مقداری از یخ و غبار دنباله دار را تبخیر می نماید تا کمای مبهم و دم های فراگیر را که می بینیم، ایجاد کند.

اوموآموآ ممکن است زندگی خود را به عنوان یک دنباله دار معمولی در اطراف ستاره دیگری غنی از یخ آب قبل از پرتاب شدن به فضای باز به وسیله هرج و مرج یک منظومه شمسی جوان شروع نموده باشد.

در سفر خود بین ستاره ها، برگنر و سلیگمن احتمال می دهند که اوومواموا با ذرات پرانرژی معروف به پرتو های کیهانی بمباران شده باشد. این ذرات پرانرژی پیوند های بین هیدروژن و اکسیژن مولکول های آب را شکستند و هیدروژن مولکولی (H 2) را در ساختار کریستالی یخ به دام انداختند.

هنگامی که اوموآموا در کنار خورشید چرخید، گرما کریستال های یخ خود را دوباره مرتب و هیدروژن مولکولی را آزاد کرد تا بین ستاره ای را به حرکت درآورد و باعث شتاب مشاهده شده آن گردد، تقریبا مانند یک تقویت نماینده موشک.

اوموآموآ زمانی که در سال 2017 از فاصله 15 میلیون مایلی زمین عبور کرد، تنها برای مدت کوتاهی مرئی بود. اکنون در حاشیه پلوتو، حتی از دسترس بزرگ ترین تلسکوپ های ما نیز دورتر است.

نکته ای که در اینجا وجود دارد، این است که ما هنوز هیچ دنباله دار منظومه شمسی به این کوچکی ندیده ایم. ستاره شناسان امیدوارند نسل بعدی تلسکوپ ها، از جمله تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا که اخیرا به فضا پرتاب شده است، اولین این اجرام را شناسایی کند.

اخترشناسان بعلاوه انتظار دارند در سال های آینده بسیاری از اجرام بین ستاره ای را ریشه کن نمایند. آن ها دومین مورد را که به نام دنباله دار 2 I/Borisov شناخته می گردد، در سال 2019 ثبت کردند. سلیگمن می گوید: در هر لحظه تقریبا یک جرم مشابه در درون منظومه شمسی وجود دارد. هنگامی که رصدخانه روبین و نقشه بردار NEO را راه اندازی کنیم، چیز های بیشتری کشف خواهیم کرد.

ستاره شناسان از این اجرام بین ستاره ای به عنوان پنجره ای به منظومه های خورشیدی دیگر می نگرند: نزدیک ترین نگاهی که ما به بلوک های سازنده سیارات دیگر خواهیم داشت. برگنر می گوید: هر شی با منشاء بین ستاره ای برای ما بسیار ارزشمند است، زیرا سرنخ هایی در خصوص فرآیند هایی که فراتر از منظومه شمسی ما در حال اجرا است به ارمغان می آورد.

منبع: باشگاه گلچینی از بهترین ها