جنجال تازه فراستی؛ بازی جواد عزتی فاجعه است! - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، مسود فراستی در برنامه هفت نقدها تندی را به فیلم بازنده اثر محمدحسین مهدویان کرد.

به گزارش همشهری ، فراستی در اولین نقدها خود به فیلم های جشنواره فجر، آغاز طوفانی داشت. بخشی از این نقدها به فیلم بازنده اثر محمدحسین مهدویان با بازی جواد عزتی و رعنا آزادی ور در ادامه آمده است:

فراستی: دو دقیقه اول فیلم را وقتی فیلمساز را در نظر بگیریم، دلم آدم می سوزد. کارگردان فیلمسازی است که جلو نخواهد رفت. فیلم همان دو دقیقه اول تمام می گردد با این شیوه معرفی دو شخصیت اصلی فیلم. دوربین پشت سر بی معناست. وقتی باید اکت بازیگر را ببینیم دوربین همچنان پشت سر آن هاست. این آغاز یک داستان پلیسی به ما نمی دهد. مشکل اصلی کار فیلمنامه است. این مشکل اصلی مهدویان است. کارگردانی و بازی ها در فیلم فاجعه است. کارگردانی حتی یک تعلیق کوچک را هم نمی تواند بسازد. در همان پلان اول یک الله می بینم که به آینه نصب شده. این خوبه به شرط آنکه شخصیت ها اهل آن باشند؛ که نیستند. شخصیت اصلی ساخته نمی گردد و ریا کار می ماند. فیلم های متعددی وجود دارد که قهرمان آن ها بازنده است، اما قهرمان سمپات می گردد. فیلم سعی می نماید از این ویژگی را داشته باشد، اما نمی تواند. شخصیت اول حتی بازنده هم نیست. شخصیت اصلی دو اکت فاعلانه دارد که باور پذیر نمی گردد. فیلم کمدی ناخواسته هم دارد. از اول فیلم دندان شخصیت اول درد می نماید. انگار فیلمساز شنیده است که قهرمان باید یک نقص انسانی داشته باشد و دندان درد برای او گذاشته است. دندان درد کار نمی نماید و مخاطب برایش بی اهمیت می گردد. ترس از محیط بسته درفیلم ساخته نمی گردد، ولی قهرمان ادعای آن را دارد و درمان این ترس هم کمدی می گردد.

فهیم: فیلمنامه مرد بازنده مشکل اصلی کار است. اگر فیلمنامه و داستان پیرنگ درست و چکش خورده ای داشت شاید در اجرا کار بهتر می شد. فیلم باید قصه داشته باشد. اگر قرار است یک فیلم کارآگاهی ببینیم باید کلیشه آن را درست ببینیم. باید شخصیت درست معرفی گردد تا مخاطب آن را دوست داشته باشد. فیلمنامه پیرنگ اصلی ندارد و نمی تواند قهرمان بسازد. شخصیت اول از همه نظر کوچک است و پخمه! فیلمنامه فراز و عطف ندارد و در عرص پیش می رود. در فیلمنامه مهدویان همچنان مسائل قبلی خود را دارد.

مقدسیان: خوشحالم از اینکه ابراهیم امینی مجددا در کنار مهدویان نهاده شد. اگر امینی نبود فیلمنامه از این هم فاجعه تر می شد. مشکل از آنجاست که فیلمنامه های قبلی مهدویان با پشتوانه های تاریخی فیلم می سازد. اتفاقی که از پیشفرض مخاطب استفاده می نماید. چیزی که در فیلم های غیر تاریخی جواب نمی دهد. مخاطب چیزی از شخصیت اول نمی داند. جز نام فیلم که نشان می دهد قهرمان یک بازنده است. رابطه اش با خانواده اش خوب نیست. در کار هم یک تیم موازی با او رقابت می نماید که هیچ کدام از اتفاقات فیلم عمیق نمی گردد. شخصیت پردازی شخصیت اول نقص دارد و همین باعث نقص در همه افعال او می گردد و داستان پر می گردد از ابهامات.