ناصرالدین میرزا را بایکوت کردند - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، ناصرالدین میرزا هم مانند تعداد زیادی از خانه های تاریخی پایتخت، در سکوت به زندگیِ در حال فروپاشی خود مشغول بود، اما قرضِ دولت به صندوق بازنشستگی او را سرگردان کرد و مسوولان صندوق بعد از سال ها به فکر درآمدزایی از این بنای تاریخی افتادند، فکری که هر چند، یکی دو سال بیشتر پایدار نبود، اما تنها فایده اش مرمتِ این بنای تاریخی بود.

به گزارش گلچینی از بهترین ها، دهم تیر سال گذشته بود که صندوق بازنشستگی کشوری، پس از خاتمه عملیات مرمت فراخوان مزایده این بنا را منتشر کرد. در فراخوان این مزایده این طور نوشته شده بود: فرآیند اخذ موافقت اصولی از اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران، با عنوان موافقت اصولی تأسیسات گردشگری برای عملکرد پذیرایی طی شده است. پیش بینی می گردد برنده مزایده بلافاصله بتواند با تجهیز این بنا، مقدمات احیا و بهره برداری از آن را شروع کند.

هر چند همزمان با انتشار این خبر میراث فرهنگی تهران گفت که هیچ استعلام یا مجوزی از آن ها برای این مزایده گرفته نشده است، اما به واسطه تمهیدات صورت گرفته در زمان اعلام این مزایده، آن ها به سرعت با یکدیگر به تفاهم رسیدند و مشکل چندانی در میان نبود، اما مباحث مطرح شده، باعث شدند تا اواخر آذر سال گذشته، دومین دور مزایده این بنای تاریخی با در نظر دریافت همه ضوابط مربوط به حوزه میراث فرهنگی برگزار گردد.

اکنون بیش از 15 ماه از آخرین قدم هایی که سازمان بازنشستگی به عنوان مالک این بنا، برای آن برداشته می گذرد، ولی پس از آن هیچ خبر دیگری در این زمینه منتشر نشد و حتی سرک های گاه و بیگاه خبرنگار گلچینی از بهترین ها نیز به در این خانه تاریخی بی نتیجه بود.

اما محمد سجاد لنگری، مدیر عامل شرکت عمران و ساختمان ترازپی ریز، که از شرکت های وابسته به صندوق بازنشستگی کشوری و مجری مرمت این خانه تاریخی است بعد از گذشت 20 ماه از اولین و آخرین حضورش در بین گلچینی از بهترین ها حوزه میراث فرهنگی برای شرح درباره وضعیت این بنای تاریخی، در گفت وگو با گلچینی از بهترین ها می گوید: در دومین دور مزایده این بنای تاریخی، کسی برای شرکت در مزایده مراجعه نکرد و با توجه به تغییرات مدیریتی و بعد از آن، بحث فروش، مزایده این خانه تاریخی به صورت موقت از دستور کار خارج شد، اما تا کنون دستور دیگری برای آن مطرح نشده است.

او با بیان این که براساس نظر مدیر عامل کنونی صندوق بازنشستگی کشوری، این تصمیم گرفته شده تا این بنای تاریخی به مرکزی برای گردهمایی ها و بحث های خدماتی و رفاهی بازنشستگان کشوری تبدیل گردد، می گوید: براساس صحبت های مطرح شده، هر چند قرار بود آن، برای اسفند ماه افتتاح گردد، اما بعید می دانم با توجه به مدت زمان باقی مانده، بتوان فعلاً کاری انجام داد.

وی در پاسخ به این پرسش که امکان باز کردن این فضای تاریخی از سوی صندوق بازنشستگی برای حضور گردشگران در نوروز وجود دارد یا خیر؟ می گوید: در این زمینه نیز صحبتی مطرح نشده است، بعید می دانم چنین تصمیمی گرفته گردد.

این بی تفاوتی نسبت به وضعیت این خانه تاریخی در حالی ادامه دارد که 11 تیر سال گذشته و در زمانی که روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، نخستین خبر از مرمت و انجام اقدامات اولیه برای به مزایده گذاشتن این بنای تاریخی را مطرح نمود، اعلام شد: عمارت تاریخی ناصرالدین میرزا به صندوق بازنشستگی کشوری واگذار شده این نهاد با مشارکت سازمان میراث فرهنگی و برگزیدن مشاورانی کاردان در حوزه مرمت بناهای تاریخی، با صرف هزینه ای بالغ بر 70 میلیارد ریال، اقدام به مرمت و احیای این بنا نموده است. این کار نه تنها اقدامی برای نجات یکی از ده ها بنای تاریخی و ملی کشور بود بلکه گامی در جهت اقدامات فرهنگی، اصولی و حرفه ای بود که امروز به پایان رسیده و آماده بهره برداری است.

تخصیص این اعتبار برای آن بنای تاریخی ارزشمند و بی تفاوت رد شدن از کنار این بنای تاریخی در حال حاضر، وضعیت آن را درست مانند زمانی نموده است که چندین و چند سال بدون توجه نسبت به کالبد آن، بخش های زیادی از خانه ناصرالدین میرزا تخریب شد و هیچ قدمی برای حفاظت از آن برداشته نشد.

این در حالی است که در این شرایط می شد دست کم تا مدت زمانی که مسؤولان سازمان بازنشستگی به رسیدنِ نتیجه ای مناسب برای کاربری این بنای تاریخی احتیاج دارند، بهره برداری موقتی از آن، برای یکسری رویدادها مانند جشن های ملی، کافی شاپ، حیاط یا حتی برای معرفی جشنی با عنوان جشن خاتمه مرمت در این بنای تاریخی برگزار می کردند، اما به نظر می رسد برای این نهاد در کشور چنین مواردی از اهمیت چندانی برخوردار نیست.

عمارت تاریخی ناصرالدین میرزا در محدوده ارگ سلطنتی تهران و حریم کاخ جهانی گلستان در خیابان ناصرخسرو، خیابان صوراسرافیل، کوچه ناصرالدین میرزا، پلاک 16 قراردارد. این بنا که در تاریخ 30 تیر 1384 به شماره 12214 در فهرست آثار ملی کشور ثبت شده، متعلق به ناصرالدین میرزا؛ فرزند مظفرالدین شاه بوده است و جزء معدود خانه های باقیمانده ارزشمند در محدوده ارگ سلطنتی تهران است.

خانه ناصرالدین میرزا در سال 1285 قمری به فرمان وی با مساحت چهار هزار و 500 متر ساخته می گردد که امروز تنها 918 متر از فضای بیرونی و حدود 870 متر زیربنا از عمارت مجلل آن باقی مانده است. از ویژگی های شاخص این بنا می توان به چهارصفه بودن، تزئینات ارزشمند و گنبد کلاه فرنگی آن اشاره نمود. این بنا یکی از دو بنای گنبدی شکل تهران و با معماری منحصر به فرد کویری در قلب پایتخت است.