پیکاسوی تعمیرکارهای ایران کیست؟ ، نقاشی های خارق العاده و خانه متفاوت ترین باتری ساز تهران را ببینید - گلچینی از بهترین ها

به گزارش گلچینی از بهترین ها، شاید کمی عجیب به نظر برسد که یک باتری ساز، همزمان یک نقاش چیره دست هم باشد. علی فدایی بیش از نیم قرن باتری اتومبیل ها را تعمیر نموده و همزمان صدها تابلوی نقاشی خلق نموده است؛ او می گوید دوست دارد مخاطبان آثارش بعدها بگویند این تابلوها کار نقاشی است که باتری ساز بود، اما دلش برای نقاشی پر می کشید.

گلچینی از بهترین ها - حسن حسن زاده: روی دیوار خانه فضای خالی دیده نمی گردد؛ اصلا انگار این خانه را با تابلوی نقاشی ساخته اند. وارد خانه علی فدایی که می شوید انگار قدم در یک گالری بی پایان از نقاشی های رئال، سورئال، مدرن و... گذاشته اید. هجوم رنگ ها و طرح ها، تابلوهایی از طبیعت زیبای تهران و ایران تا نقاشی اماکن تاریخی و فرهنگی، هویت متفاوتی به این خانه داده اند. علی آقا می گوید این تابلوها تنها بخش کوچکی از آثاری است که تا امروز خلق نموده است. چون بسیاری را هدیه داده یا در گالری های مختلف فروخته است.

خواندنی های بیشتر را اینجا دنبال کنید

روی دیوار خانه این نقاش و باتری ساز، جای خالی پیدا نمی گردد. نقاشی ها تمام خانه ها را تسخیر نموده اند.

خانه ای که شبیه گالری نقاشی است

شمار زیاد تابلوها، سئوال های بسیاری در فکر ایجاد می نماید، اما وقتی علی آقا می گوید شغلش تعمیر باتری خودرو است، این سئوال ها بیشتر هم می شوند. اصلا یک تعمیرکار خودرو چطور وقت نموده چنین آثار فاخری خلق کند و چطور هنر نقاشی را با شغلی مثل تعمیر خودرو همزمان پیش برده است. فدایی تابلوی نقش برجسته کلیسای وانک را که یکی از نفیس ترین آثارش است نشان می دهد و می گوید: تا به حال عاشق شده اید؟ من وقتی فقط 9 سال داشتم عاشق نقاشی شدم. تمام جهانی من شده بود رنگ و بوم نقاشی. آن زمان ساکن اراک بودیم و همین باعث شد نقاشی را از استاد ولی الله شمشیربندی که یکی از اساتید بنام اراک بود یاد بگیرم. از همان موقع تا امروز که بیش از 60 سال است که به هیچ چیزی بیشتر از نقاشی و غرق شدن در جهانی تابلوهای نقاشی علاقه ندارم.

نقاشی که باتری ساز شد و بالعکس!

این توصیف های عاشقانه از نقاشی، کنجکاوی ما را درباره شغلش بیشتر می نماید. وقتی از تعمیر باتری خودرو می پرسیم، لبخندی می زند و می گوید: نیم قرن تعمیرکار خودرو بودم؛ باتری می فروختم و باتری اتومبیل ها را تعمیر می کردم. وقتی مشتری ها تابلوی نقاشی را داخل مغازه می دیدند و با چند سئوال می فهمیدند کار خودم است، باورشان نمی شد. می گفتند چطور ممکن است یک تعمیرکار خودرو، هنرمند هم باشد. اما باتری سازی شغلی است که با آن زندگی ام را می چرخانم و نقاشی هنری که با آن روحم را جلا می دهم.

علی آقا شرح می دهد: در هنرستان برق صنعتی خواندم و از همان جوانی وارد کار تعمیرخودرو و باتری سازی شدم. اوایل علاقه ای به این کار نداشتم، چون من را از نقاشی دور می کرد. اما سر اجبار برای تامین مخارج زندگی بود که به تدریج به باتری سازی هم علاقه مند شدم. برنامه ریزی کردم تا بین باتری سازی و نقاشی تعادل ایجاد کنم. هر وقت تابلوی نیمه کاره ای در خانه داشتم، دلم پرمی کشید زودتر کار مشتری ها را راه بیاندازم و برای تکمیل اثر به خانه بروم.

رانندگان تاکسی مشتریان ویژه مغازه ام بودند

علی آقا یک سالی است که مغازه باتری سازی اش را تعطیل نموده و حالا در 74 سالگی تمام وقتش را برای تابلوهای نقاشی می گذارد. این کاسب مردمدار برای رانندگان تاکسی امتیاز ویژه ای قائل می شد و با مشتری هایی که توان اقتصادی نداشتند راه می آمد. خودش می گوید: در طول این 50 سال، بیشتر مشتری هایم ثابت بودند. این یعنی آنها هم از من راضی بودند. این میان، رانندگان تاکسی برایم فرق داشتند. همواره به آنها تخیفیف ویژه می دادم، چون آنها را قشری می دانم که با صبوری در سرما و گرما کار می نمایند و هزینه تعمیر خودرو گاهی از توان بعضی از آنها خارج است.

فدایی، تابلوی نقاشی کلیسای وانک را یکی از برترین آثار خود می داند.

عشق به وطن در آثارم موج می زند

از کار تعمیرخودرو که بگذریم، صحبت درباره هیچ موضوعی به مقدار هنر نقاشی او را به وجد نمی آورد. به تابلوها اشاره می نماید و می گوید من اینها را مثل بچه هام دوست دارم. برای کشیدن بعضی از آنها یک سال وقت گذاشتم و روز و شب به کیفیت آنها فکر کردم. حرف فروش آثار که می گردد، می گوید: چندتایی از تابلوها را فروخته ام اما هیچوقت دلم نیامد تابلوهایم را بفروشم. اینها مثل بچه ها من هستند و باورتان نمی گردد اگر بگویم نگرانم بعد از مرگم چه بر سر اینها می آید. نمی خواهم وقتی چشم از این جهان بستم، این تابلوها دور ریخته شوند یا حتی در زیرزمین یک خانه خاک بخورند.

علاقه به وطن در آثار علی فدایی موج می زند او خاطره ای در این باره برایمان تعریف می نماید: چند سال پیش یک فرد چینی پیدا شد که می خواست تعدادی از آثار من را بخرد. آن فرد چیزی حدود 800 میلیون تومان را برای آثارم پیشنهاد داد ولی حاضر به فروششان نشدم چون دوست نداشتم آثارم از مملکتم خارج گردد. در تمامی آثار من رنگ و بوی وطنم وجود دارد چگونه می توانم آنها را از کشورم دور کنم؟ حدود 15 سال پیش هم فردی خواست اثر کلیسای وانک مرا 25 میلیون تومان بخرد که می شد با این پول آن زمان یک آپارتمان خرید ولی من حاضر به فروش نشدم.

نقاشی مردی در حال نواختن ویولون. فدایی این اثر را از یکی از مشتریانش که راننده تاکسی و در عین حال نوازنده ویولون بود، الهام گرفت.

می خواهم راحت بمیرم!

علی آقا اما حالا نظر دیگری دارد. پس از سال ها روی آثارش برچسب قیمت نصب نموده و می گوید: راستش را بخواهید می خواهم راحت بمیرم و نگران تابلوهایم نباشند. می ترسم بعد از من این تابلوها در زیرزمین خانه ها خاک بخورند و از بین بروند. برای همین به تازگی روی تابلوها برچسب قیمت زده ام و می خواهم آن را به دست افرادی بسپارم که قدر هنر را می دانند و آنها را در برترین جای خانه شان قرار می دهند. می خواهم آن افراد بعدها وقتی ماجرای این تابلوها را برای بچه ها شان تعریف می نمایند به آنها بگویند این تابلوها اثر نقاش گمنامی است که باتری ساز بود اما دلش برای نقاشی پر می کشید.